Nadat mijn man al een keer met mijn zus, de oprichter van st BINTA, naar Gambia was geweest, was het mijn beurt om mee te gaan. Ik had geen idee wat ik kon verwachten. Met tjokvolle koffers werden we twee maart op Schiphol afgezet. Doordat we een tussenlanding in Dakar hadden duurde de vlucht nog best lang. Maar van min een in Nederland naar dertig graden in Gambia maakte dat veel goed en voelde dat als een warm bad. De volgende dag, na het ontbijt, gingen we de familie bezoeken waar we de hele week zouden gaan mee-eten. Wat een warm welkom was dat. Ik had al heel wat vakantie ervaringen gehad en ben op bijzondere plekken geweest maar dit was voor het eerst dat ik een hele week bij lokale mensen thuis zou mee-eten en voor het eerst dat ik een vakantie dus in Afrikaanse privé situaties zou vertoeven. Dat gaf een bijzonder gevoel, vooral als je zag hoe gastvrij en open iedereen was.
Een paar gebeurtenissen waar ik best van onder de indruk was waren; bijvoorbeeld ons bezoek bij een familie met een baby van een maand oud. Voor de grap zeg ik wel eens in Nederland, “deze mooie baby neem ik mee naar huis hoor ” dat zei ik nu ook en kreeg warempel van het hele gezin en goedkeuring. Ik kreeg echt toestemming om hem mee naar Nederland te nemen! Bijzonder! Maar nu ik hun leefomstandigheden weet, begrijp die gedachte wel.
Een andere, voor mij aangrijpende gebeurtenis, was toch wel het bezoek aan het gezin met zes kinderen, mama acht maanden zwanger en de vader die al weken in Senegal aan het werk was. Voor de meisjes en jongens hadden we wat leuke dingen meegebracht en na het uitdelen daarvan wilde mijn zus graag een Afrikaans gerecht eten wat alleen die moeder het allerlekkerst kan klaarmaken, aldus mijn zus. Maar helaas, moeder moest zeggen dat dat niet kon want ze had echt helemaal niets in huis om te koken. Geen eten in huis, geen geld om iets te kopen, echt nul komma nul. En dat met een gezin van zes kinderen. Zoiets maakt indruk! Dat kunnen wij ons hier in Nederland bijna niet voorstellen. Haar kinderen waren allemaal even hartelijk. Maar weet je, … het is niet uit te leggen of te beschrijven hoe het leven daar is. Dat moet je hebben meegemaakt en met je eigen ogen hebben gezien. Dit gezin heeft op mij in ieder geval heel veel indruk gemaakt! We zijn met de moeder samen naar de markt gegaan en hebben een zak rijst met een zak uien gekocht en nog wat lekkere dingen. Samen hebben we het eten klaargemaakt. Ja, ook ik heb meegekookt. Het was heerlijk, niets teveel gezegd ze kan echt heerlijk koken!
O ja en dan nog zoiets, wij mopperen en klagen meteen bij een winkel of leverancier als er iets in ons eten zit wat er niet thuis hoort. In Gambia kopen ze een hele zak rijst waar ze eerst nog ik weet niet hoeveel steentjes uit moeten halen. Zoiets kun je je hier niet voorstellen. Verder was het super fijn dat we een eigen auto, van iemand die mijn zus in Gambia kent, ter onze beschikking hadden. We mochten die kosteloos de hele week gebruiken. Zo konden we heel gemakkelijk overal heen op momenten dat het ons uitkwam. Dat gaf ons de mogelijkheid naar mooie plekken te rijden en meer van het land Gambia te zien. Al bij al is deze reis een super mooie ervaring geweest en eentje die ik zeker nog eens over zou willen doen.
