Maart 2014: De groep vissers van ons vissersproject is uit elkaar gevallen. Dit mede door de onzekerheid die het visverbod heeft gegeven het afgelopen jaar, op het strand van Kololi. Sommigen vissers zijn bij andere kapiteins begonnen en andere zitten nog steeds zonder werk. Onze kapitein heeft ondertussen zijn houten boot verkocht en is met een fiberboot begonnen, om toeristen in mee te kunnen nemen. Zoals wij met hem hadden besproken, zou hij dit met zijn oude crew gaan opstarten. Dit is helaas niet gebeurd. Vandaar dat wij het besluit hebben genomen om het vissers project te stoppen.
November 2013: De vissers zijn uit protest bij de president op bezoek gegaan. Wat blijkt!? De president draait het hele verbod terug en de vissers mogen weer aan het werk. Alle boten die door de politie zijn weggehaald van het strand mogen terug op het strand. De vissers zijn ontzettend blij dat ze weer aan het werk kunnen.
Nu zorgen dat hun materiaal in orde is zodat de vissers kunnen gaan vissen.
Oktober 2013: Er heerst onvrede en boosheid op de regering. Er was nog een bijeenkomst geweest van alle vissers en de vertegenwoordigers van de overheid. Ze blijven onverbiddelijk. Het strandvissen mag niet meer! Alle boten moeten van het strand af. Volgens deze vertegenwoordigers waren er teveel klachten van toeristen over vervuiling op het strand door de vissers. Een 200 mensen verliezen hun werk en onze groep van ongeveer 15 vissers vallen daar ook onder. Met pijn in ons hart sluiten wij dit project af. Jarenlang hebben we enorm genoten van de bijzondere manier van het strandvissen in Gambia. Elke keer prachtig om te zien hoe ze dit zware werk met enorme werklust deden. Heel veel dank aan deze vissers en hun vrouwen die ons hadden opgenomen in hun groep en ons deel lieten nemen aan hun cultuur.
voor de laatste keer met enkel vissers aan het strand zitten. Ironisch, donkere wolken drijven voorbij.
Maart 2013: Verbod op strandvissen gaat door!
Het is officieel, de vissers mogen niet meer vissen in de buurt van Kotu tot en met brufut! Dit betekend dat hun kostwinning verloren gaat. Niet alleen de broodwinning van ongeveer 15 mensen, maar ook verdwijnt er een stuk cultureel erfgoed. Menig toerist heeft met veel plezier en verbazing gekeken naar de bijzondere en zware manier van visvangst. Er mag nog wel buiten deze gebieden gevist worden maar dan zijn de vissers altijd geld en tijd kwijt voor het transport heen en terug. De vissers hebben gezamenlijk al enkele keren protest ingediend maar het heeft niet kunnen baten. Op 1 April 2013 werd iedereen die wel ging vissen door de politie opgepakt. Als laatste redmiddel is er nog een protest brief naar President Yahya Jammeh gestuurd. Hopelijk draait hij deze domme maatregel nog terug.
Werkeloos op het droge.
Oktober 2012: Mogelijkheid tot verbod strandvissen door regering Gambia.
De vissers zijn onzeker over hun inkomen als strandvisser. De regering heeft aangekondigd dat er een verbod komt op strandvissen. Het aantal vissers dat op deze zelfde manier vist hebben zich verenigd en bezwaar ingediend. Het is afwachten wat het resultaat zal zijn. Een grote tegenslag voor de mensen die op deze manier de kost verdienen en voor hun gezinnen. De opbrengst was vaak behoorlijk karig, maar ze hadden toch te eten en zoals ze het zelf vaak aan mij uitlegden, “die 10 dalasie en beetje vis op het eind van de dag hebben we wel zélf verdiend en voor gewerkt!”
Onze sponsoring voor de vissers was deze keer: een tank benzine voor de buitenboordmotor, er zijn een aantal uniformen aangeschaft en we hebben enkele keren 100 dal geschonken voor het bereiden van een maaltijd voor alle vissers. Vanuit Nederland hadden we enkele waterdichte zaklampen meegebracht voor het nachtvissen.
April 2012: Vissers hebben ondersteuning ontvangen voor het vernieuwen van materialen
Doordat een van de vissers een verkeerde inschatting had gemaakt, zonder overleg met de kapitein, zijn ze met de boot op een rif terecht gekomen. De boot maakte een flinke klap. Daardoor de belangrijkste steunbalk, in het midden van de boot, is gescheurd. De boot maakte daarna bij elke uitvaart flink water en er bestond zelfs het gevaar dat de midden balk helemaal zou gaan scheuren, waardoor de boot onbruikbaar zou kunnen worden.
Er is een nieuwe steunbalk aangeschaft en de vissers hebben hard gewerkt om de boot vaarklaar te maken. De netten zijn ondertussen ook weer aangepast, dus het tonijn seizoen kan beginnen. Nu hopen op een goede vangst
September 2011: Vissers blijven vol goede moed hopen op beter tijden.
De Santa Yalla boot is weer op het strand van Kololi te vinden. De 15 vissers zijn terug van Kartong omdat op een gegeven moment de visvangst ook daar minder werd.Toch blijven de vissers optimistisch, ze hopen dat binnenkort zeker de tonijnvangst, die in oktober begint, goed zal zijn. De kapitein verteld ons dat hij en zijn crew ook vooruitgang ervaren. Ze hebben gezamenlijk een vrieskist kunnen kopen om de gevangen vis in te kunnen bewaren of in op te slaan als ze aan het nachtvissen zijn. Ook dat het materiaal waar ze mee werken is in orde en dat ervaren ze als hun grootste voordeel. De kapitein en zijn 15 vissers spreken weer meerdere malen uit hoe dankbaar ze zijn met de hulp van stichting BINTA.
Samen wachten op het juiste tij.
Maart 2011: Vissers bezocht in zuiden van Gambia, het plaatsje Kartong
De groep vissers van de Santa Aylla boot zijn uitgeweken naar het zuiden van Gambia, Bijna tot aan de grens van Senegal. De reden daarvan is dat de laatste tijd erg weinig vis gevangen werd in de streek rond kotu, kololi en Bijilo. In het plaatsje Kartong blijven ze de hele week. Op zondag gaan ze er naar toe en op vrijdag komen ze terug naar Kololi, naar hun gezinnen. De visvangst is er in ieder geval iets beter, dus het inkomen van de vissers is daardoor ook iets verbeterd. De boot zag er nog steeds goed uit en het visnet was ook voldoende in orde. De vissers hebben deze reis geen steun van stichting BINTA nodig gehad.
Santa Yalla aan de kust van Gambia, in Kartong
September 2010: Vissers moeten uniformen gaan dragen
De vissers hebben perfect materiaal om te vissen. Door de tijd heen zijn netten vervangen, buitenboord motor aangeschaft en is afgelopen jaar aan de hele boot de rottende planken vervangen voor nieuw hout. Het was nog wachten op goede visvangst.
Dan komt het bevel van de overheid. De vissers moeten een uniform gaan dragen. Geld om die aan te schaffen is er niet en dus ligt het bootje nutteloos op het strand en hebben de vissers wéér geen inkomen! Dat kunnen we niet toelaten. Stichting BINTA betaald de aanschaf en het maken van de uniformen. 1 week later zijn alle 15 vissers weer aan het werk.
Maart 2010: Het vissersbootje wordt opgeknapt
Het bootje van de vissers heeft helaas enkele rottende planken en is daardoor zo lek als een mandje. Het heeft een opknapbeurt nodig. Voor de reparatie wordt een gedeelte van het stichtingsgeld ingezet. De rest van het bedrag word ingelegd door een sponsor die ook onze stichting al als jaardonateurs steunt.
September 2009: Aanschaffen van de buitenboord motor
U leest het goed! Wij hebben, voor 15 visser gezinnen het dagelijks inkomen verbeterd.
Zoals eerder is vermeld in vorige nieuwsbrieven is de manier van vissen door een groep van 15 vissers bijzonder. Het kost inspanning en mankracht om het bootje dat ze bezitten door middel van peddelen van de ene locatie naar de andere locatie te krijgen. Daarbij gebeurt het uitgooien en binnen halen van het visnet nog steeds met de hand. Het niet snel kunnen verplaatsen is een probleem waardoor de vissers vaak te laat op de locaties zijn waar vis is gesignaleerd.
Het hebben van een motor op het bootje zou een grote uitkomst zijn. Met hun kapitein, Tijan Joof heb ik gesprekken gehad of wij als stichting iets voor de 15 vissers konden betekenen. Uit de gesprekken bleek dat er grote behoefte was voor een buitenboordmotor. Hij is daarop gaan informeren en oriënteren wat buitenboordmotors kosten en waar ze te koop zijn in Gambia.
Het limiet van investeren was 50.000 dalasie oftewel € 1300.-Tot grote vreugde van de vissers is het ons gelukt om voor hen een nieuwe motor te kopen binnen ons budget. De laatste berichten zijn dat de motor op de boot is bevestigd en er volop gevist wordt. 15 vissers en hun gezinnen danken iedereen heel hartelijk!!
Maart 2008: Start met het vissersproject.
We hebben een groep van 15 vissers microkrediet gegeven voor de aankoop van een nieuw visnet.
Het net dat de vissers gebruikten was door het maken van een inschattingsfout met vissen op zee kapot gegaan. Het net raakte verstrikt op rotsen en scheurde kapot. De vissers hadden niet de mogelijkheid om zomaar een nieuw net te kopen. Dus zaten al 2 weken 15 mensen zonder werk, zonder inkomen. Wij hebben een bedrag van 150 euro, omgerekend 5100 dalassie geleend om een nieuw net te kopen. De kapitein van het bootje gaat proberen om het bedrag aan de stichting terug te betalen.