Het is er warm en behoorlijk vochtig, als ik eind september in het Afrikaanse land Gambia aankom om het schoolgeld te betalen van onze sponsorkinderen. Elke keer weer voelt het als een tropische verrassing op mijn Hollands velletje op het moment dat ik de eerste stappen uit het vliegtuig zet.
De aankomst op het vliegveld, de rit naar de woonplaats, waar ik ook deze keer bij een familie zal blijven slapen, voelt als vertrouwd. Ik ben weer terug! Terug op een plek op aarde waar alles zo anders is! Het eten, de natuur, het klimaat en de mensen, niets is te vergelijken met ons leven in Nederland.
Deze keer was mijn reis redelijk zwaar, dat kwam hoofdzakelijk omdat het erg vochtig was, maar het maakte veel goed als ik de blije gezichten zag van alle kinderen en hun ouders. Voor elk gezin kocht ik een grote zak rijst en voor enkele kinderen had ik ook een kleinigheidje meegebracht.
Het is steeds willekeurig wie wat krijgt. De sponsorkinderen zijn vaak allemaal al eens verwend, dus krijgen ook andere gezinsleden soms een kleine verrassing. Zoals het jongste meisje, Ami, van Familie Corr. Ze kreeg een prachtig nieuw jurkje met bijpassende groene schoentjes. De schoentjes, die ik van een collega had gekregen, zaten als gegoten. Ze was er helemaal verlegen van toen ze haar mooie setje aanhad. Ook het zusje Mariama, van sponsorkind Pap-mousa Loum, Heb ik gelukkig kunnen maken. Voor haar had ik een hippe meisjestas bij met een mooie rose print. Zelden een zo stralend gezicht gezien als van haar toen ik haar de tas overhandigde.
Zo heb ik weer een heleboel kinderen erg gelukkig kunnen maken met leuke spulletjes die lieve mensen in Nederland telkens aan mij meegeven. Maar helaas, er zijn ook teleurstellende momenten geweest deze reis. Enkel sponsorkinderen hadden problemen op school en liep het niet zoals het zou moeten zijn.
